Depresja
DEPRESJA MŁODZIEŃCZA
Termin niekiedy nadużywany, szczególnie przez rodziców, którzy mają problemy wychowawcze z dorastającym dzieckiem. Po bliższym przyjrzeniu się temu, okazuje się, że podłoże niepowodzeń wychowawczych jest zupełnie inne.
Depresja jest poważnym stanem psychicznym, którego nie należy lekceważyć.
DIAGNOZA - stawia lekarz psychiatra + psycholog
OBJAWY:
- Obniżony nastrój. Osoba jest smutna, nie uśmiecha się, zamyślona, jakby nieobecna.
- Spowolnienie psychoruchowe. Spada aktywność życiowa, niechęć do wysiłku fizycznego, a cięższych stanach zaniedbywanie siebie i swojego otoczenia.
- Lęki i niepokój wewnętrzny - trudne do określenia i zweryfikowania.
- Zaburzenie rytmów dobowych. Bezsenność w nocy, a w ciągu dnia śpi. W depresji bywają też przerwy w nocnym śnie - budzi sie około 1,2,3 w nocy i nie może zasnąć
- Zmienia się podejście do nauki szkolnej - wahania w mobilizacji i systematyczności, aż do całkowitego zniedbania w uczeniu się, co przekłada się na słabsze oceny i zupełna obojętność na to, co dzieje się w szkole.
- Negatywne uczucie do siebie, brak akceptacji.
Objawy depresji bywają niekiedy trudno uchwytne dla otoczenia, bo jest to taki okres w życiu człowieka, że wiele jej objawów można przypisać zmianom psychicznym i fizjologicznym zachodzącym w tym okresie.
Bywa też odwrotnie, że zbyt łatwo przypisuje się komuś depresję, nie zdając sobie sprawy z tego, jak poważny jest to rodzaj stanu psychicznego.
W wielu przypadkach, kiedy pomoc nie nadejdzie z zewnątrz lub nadejdzie niewłaściwa depresja może skończyć się tragicznie - np samobójstwem.
TERAPIA
- psychologiczna, a w trudniejszych przypadkach psychiatryczna.
Terapia depresji jest trudna, bo często zatacza się błędne koło.
Najlepsze efekty osiąga się w terapii indywidualnej, rodzinnej i grupa młodzieży.
Aby terapia była skuteczna należy zdiagnozować nie tylko problem, ale postawić pełną diagnozę klienta/osoby zgłaszającej się do psychologa. Pełna diagnoza - ujęcie wszystkich sfer.
Zwykle oczekiwania co do skuteczności terapii w przypadku depresji są ogromne.
Niektórzy chodząc do terapeuty zwalniają siebie z obowiązku autoterapii, bo wydaje im się, że terapeuta przejmie cały ciężar problemów i je rozwiąże sam.
Należy zwrócić uwagę na jedną z przeszkód - młodym osobom trudno jest wytłumaczyć, że powinni skorzystać z pomocy psychologa, czy psychiatry - to ciągle jeszcze budzi jakieś wewnętrzne opory.
Kilka praktycznych rad:
- Depresja częściej dopada osoby predysponowane - genetycznie uwarunkowane - jeżeli jedno z rodziców lub dziadków choruje, to jest prawdopobieństwo takiej rodzinnej skłonności.
- Inna grupa, to osoby nadwrażliwe, z przebytymi silnymi traumami, czy chorobami, wychowywane w trudnych, niekiedy patologicznych rodzinach itp.
- We wszystkich przypadkach należy stosować podobne zapobiegawcze środki.
Bardzo pomocna może być umiejętność autoterapii za pomocą technik odreagowywania stresu, releksacyjnych, umiejetności pozytywnego myślenia, podstawowe umiejętności rozwiązywania problemów, asertywności, komunikacji z innymi, itp.
Obecnie w szkołach są zatrudniani psycholodzy i pedagodzy, którzy prowadzą z uczniami treningi psychoedukacyjne, terapię pedagogiczną, treningi asertywności i inne, które wzbogacają dzieci w umiejętności rozwiązywania swoich problemów i uczą podstaw relacji interpersonalnych.
- Najlepiej sprawdzająca się metoda, to wypracowanie i podtrzymywanie dobrych relacji z własnym dzieckiem, opartych na wzajemnym zaufaniu, wspieraniu się, pomaganiu sobie w razie potrzeby.
Masz ciekawe doświadczenia związane z pozytywnym przejściem przez stany depresyjne podziel się nimi.
