ELIPSA]

 NADAKTYWNOŚĆ  PSYCHORUCHOWA   Z  DEFICYTEM  UWAGI  /   ADHD  /  HIPERAKTYWNOŚĆ  - zespół nadpobudliwości psychoruchowej

 

W ostatnich latach często diagnozowany - szczególnie u dzieci i młodzieży sprawiających problemy wychowawcze w szkole i  rzadziej w domu. 

Dlaczego w szkole ? - w nowym środowisku jest dużo bodźców prowokujących do zachowań zakłócających prowadzenie lekcji. Nie ma też możliwości, żeby uczeń z tym zespołem wytrzymał spokojnie i aktywnie poznawczo 45 minut, a to nie jest do zaakceptowania przez nauczycieli uczących.

Dom w wielu przypadkach jest stabilniejszy i mają tam już wypracowane swoje metody i sprawdzone sposoby na opanowanie nadaktywności. Nie wszystkie metody stosowane w domu uda się skutecznie zastosować w szkole - o tym w "terapii"

 

DIAGNOZA- podobnie jak w przypadku autyzmu opisowa i poparta diagnozą lekarza neurologa lub psychiatry dziecięcego. 

Diagnoza uwzgędnia dwa obszary:

I. NADPOBUDLIWOŚĆ  PSYCHORUCHOWA:

-  niepokój ruchowy, wierci się, kręci, manipuluje rękami, przebiera nogami,

-  nie może dłużej usiedzieć w miejscu, w szkole wychodzi z ławki, biega, wspina się, wszędzi go pełno,

-  w zabawach wymagających podporządkowania się regułom, czekaniem na swoją kolejkę, zachowania spokoju - nie potrafi się do tego dostosować, dlatego szybko odchodzi od takiej zabawy,

-  wielomówność, zwykle jednostronnie, bo nie ma cierpliwości wysłuchać odpowiedzi i podjąć dłuższej konwersacji,

-  udzielanie odpowiedzi przed wyschłuchanie do końca pytania,

-  nie potrafią spokojnie czekać na coś lub kogoś.

 

II. ZABURZENIA  KONCENTRACJI  UWAGI

-  nie dba o szczegóły - w pracach domowych dużo drobnych błędów , pomyłek,

-  Nie potrafi się dłużej skupić na zadaniu, np w zadaniach matematycznych zwykle popełnia drobne błędy w liczeniu,

-  często sprawia wrażenie, że nie słucha tego, co się do niego mówi,

-  nie ma cierpliwości, by wysłuchać lub przeczytać dłuższą instrukcję/ polecenie, przez co często nie kończą zadania lub niewłaściwei go rozwiązują,

-  ma trudności w organizowaniu sobie pracy,

-  gubi rzeczy, przybory szkolne,

-  unika zadań wymagających dłuższego wysiłku umysłowego,

-  często zapomina o różnych drobiazgach, ale i swoich obowiązkach,

-  łatwo rozpraszają go nawet słabe bodźce

 

 Najbardziej charakterystyczne cechy dzieci z zespołem nadbobudliwości psychoruchowej:

-  wzmożona ruchliwość,

-  nadwrażliwość emocjonalna,

-  impulsywność,

-  zaburzenia uwagi - stąd zmienność działań i zainteresowań

 

W diagnozie należy uważać, by wykluczyć rzekomy zespół adhd 

-  podobne zachowania obserwuje się u dzieci wybitnie zdolnych, przewyższających rówieśników poziomem wiedzy i potrzeb poznawczych, a także szybkością uczenia. Takie dzieci nudzą się na wspólnych zajęciach, stąd ich zachowania/ różne formy wypełnienia czasu mogą sugerować adhd.

-  dzieci z padaczką skroniową, zażywające niektóre leki "uspokajające" szczególnie z grupy benzodwuazepin, barbiturany,

-  trzecia grupa, to dzieci z różnymi chorobami somatycznymi, w stanach wyczerpania

 

W diagnozie zwrócę uwagę na jeszcze  jedną sprawę.

Rozpoznajemy u dziecka nadpobudliwość psychoruchową lub/i zaburzenia koncentracji uwagi, gdy stwierdzamy występowanie większości wyżej opisanych objawów przez co najmniej pół roku.

Zaznaczam, że zaburzenia koncentracji uwagi nie zawsze współwystępują.

 

Ujawnia się między 3-5 . ż., ale zdarza się, że typowe dla adhd zachowania pojawiają się później.

 

 

TERAPIA 

-  Uporządkowane otoczenie.  

-  Leczenie farmakologiczne - wielu rodziców je lekceważy, a trafnie dobrane bardzo pomaga.

-  Natymiastowa reakcja na zachowanie dziecka, nie odraczamy kary.

-  Przypominać mu i podpowiadać jak ma postępować.

-  Wielu rodziców i specjalistów liczy na osłabianie objawów adhd wraz z wiekiem i dojrzewaniem układu nerwowego, czyli coraz lepszą kontrolę zachowania.

W większości przypadków tak jest, ale dzięki  wypracowanym mechanizmom samokontroli siebie i swoich zachowań.

Pozostaje niepokój wewnętrzny, roztargnienie, różnego rodzaju natręctwa, impulsywność, słowna agresja, i inne, ale bardziej społecznie akceptowane.

-  Dużym niebezpieczeństwem dla  młodzieży i dorosłych z rozpoznanym adhd są uzależnienia.

Uzależniają się bardzo szybko i trwale.